Haar naam is Wangari Mathaai. En nadat je haar verhaal hebt gehoord, denk ik dat je geïnspireerd wordt om haar op te zoeken en meer over haar te weten te komen. Wangari werd geboren in een dorp in Kenia, Afrika. Als een klein meisje, merkte ze dat vrouwen in haar dorp uren nodig hadden om aan genoeg hout te komen voor de meest elementaire levensbehoeften. Voorbeelden zijn kokend water of het starten van vuur om eten te kunnen koken. Zelfs als een kind realiseerde ze zich dat dit eigenlijk zinloos was. Maar de regering van Kenia was op dat moment een dictatuur.
Er had een massale ontbossing plaatsgevonden waardoor er weinig voor de gewone mensen over was. Wangari wist niet wat ze kon doen! Ze was tenslotte ook nog maar een kind. Ze studeerde hard en kreeg uiteindelijk een studiebeurs om naar college in de VS te kunnen gaan. Ze kreeg haar Bachelor’s Degree en studeerde vervolgens door om haar Masters diploma te behalen. Toen ze klaar was, had ze een wereld van mogelijkheden! Ze kon gaan doen wat ze maar wilde. Ze besloot uiteindelijk dat ze terug wilde naar het land waar ze vandaan kwam om te zien of ze het verschil zou kunnen maken.
Bomen planten
Toen ze naar huis terugkeerde, was de situatie veel erger dan toen ze was vertrokken. Mensen waren wortels aan het opgraven omdat er geen bomen meer waren. Ze wist niet wat ze kon doen. Dus ze plantte een boom. Slechts één enkele boom. Ze werd wakker de volgende dag en dacht bij zichzelf: dat planten van die boom was het beste deel van mijn dag, ik ga dat weer doen!
En zo ging dat een tijdje door. Al snel kwamen de andere vrouwen in het dorp naar haar toe en ze vroegen haar of ze ook bomen konden planten. Deze vrouwen zagen dat Wangari gelukkig was wanneer ze bomen aan het planten was. Op die manier begon ze het aan de andere vrouwen te leren. Ze realiseerde zich dat er een grens was aan wat ze op haar eigen houtje kon doen. Terwijl de vrouwen bomen aan het planten waren, merkte Wangari iets. De vrouwen waren aan het veranderen. Ze kregen meer zelfvertrouwen en ze hadden weer het gevoel een doel te hebben. Een doel en een gevoel van verbondenheid. Ze leerden dat ze een verschil kunnen maken.
Bepalend moment
Dit alles viel niet echt in goede aarde bij de mensen die aan de macht waren. Ze noemden Wangari een bedreiging voor de nationale veiligheid omdat ze mensen leerde om bomen te planten. Toen Wangari 56 jaar oud was, kondigde de regering aan dat ze de enige groene ruimte in de hoofdstad van Nairobi gingen gebruiken om flats te gaan bouwen. Op de zesde verdieping zou dan een standbeeld komen van de dictator.
Wangari ging naar de hoofdstad om te protesteren. Ze zei dat de mensen de groene ruimte nodig hadden. In ruil voor haar inspanningen werd ze geslagen door troepen van de overheid en weggesleept naar de gevangenis. Toen ze daar aankwamen, vertelden ze haar dat ze haar arrestatiebevel moest ondertekenen. In een moment, waarvan ik alleen maar kan denken dat het een alles bepalend moment is in iemands leven, zei ze dat ze het zou ondertekenen. Maar.. ze zou het ondertekenen in haar eigen bloed uit de wonden die ze had gekregen. En dat deed ze!
Nobelprijs
We maken een sprong naar 2002. In 2002 kiest het volk van Kenia voor het eerst sinds lange tijd een democratische regering. Wangari Mathai wordt benoemd tot adjunct-directeur van milieu voor het hele land. In de loop van haar leven heeft zij samen met de mensen die ze geïnspireerd had meer dan 30 miljoen bomen geplant. Ze hebben een heel land opnieuw van bos voorzien! In augustus 2005 werd Wangari gevraagd om nog een boom te planten.Dit was een speciale boom. Want op die dag vierden ze het feit dat ze de eerste Afrikaanse vrouw ooit was die de Nobelprijs voor de Vrede uitgereikt kreeg.
